من اینجا بس دلم تنگ است

من اینجا بس دلم تنگ است
و هر سازی که می بینم بد آهنگ است
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هرکجا آیا همین رنگ است
من اینجا از نوازش نیز چون آزار ترسانم
ز سیلی زن، ز سیلی خور
وزین تصویر بر دیوار ترسانم
....
بیا ای خسته خاطر دوست ! ای مانند من دلکنده و غمگین!
من اینجا بس دلم تنگ است
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی فرجام بگذاریم.....

مهدی اخوان ثالث

مهربانو پنج‌شنبه 24 بهمن‌ماه سال 1387 ساعت 10:04 ب.ظ

نظرات 5 + ارسال نظر

سعید پنج‌شنبه 24 بهمن‌ماه سال 1387 ساعت 10:23 ب.ظ http://http://pashimon.blogsky.com/

من سعیدم با گذشته ای تلخ و آینده ای مبهم

می پرسید چرا ؟

یه سری به وبلاگ من بزن و اگر دوست داشته باشی همدیگر را لینک کنیم
در ضمن وبلاگ زیبایی داری

ریرا یکشنبه 27 بهمن‌ماه سال 1387 ساعت 09:50 ق.ظ http://halt.blogfa.com

این شعرو خیلی دوست دارم....
اسم وبلاگم که خودت می دونی....همینه...
اما..آسمان هرکجا..همین رنگه..این من و تو هستیم که باید رنگمونو عوض کنیم...این بد رنگیا بر می گرده به این همه سیاهیایی که تو دلمون جمع شده و باعث میشه همه رنگا کدر و تیره به نظر بیان....کاش همه قدرت بخشش داشتیم...تو می بخشیدی اونی رو که...که خودت می دونی....
من می بخشیدم اونی رو که...که بازم خودت می دونی...نتیجه این بخشش..آرامش بود..من که نمی تونم..شایدم نمی خوام...بهر حال..شعرت برد منو به خاطراتم.....ممنون...